leatherback schreef :
Teun1 schreef :
Dat verschilt per type plant ontzettend. Planten die normaal op drogere bodems staan, die krijgen nu hun kans. Planten die van nature in bosgebieden voorkomen, die zullen nu eerder terugtrekken omdat het straks te drassig wordt (en daarna strak bevroren).
De relevantie van grondsoort ontgaat mij compleet. Heb je hier enig bewijs voor?
Zoals Ivan al aangeeft gaat het er om dat nu alle energie nog voor een groot deel in blad ed zit. De boom gaat binnenkort beginnen met wintervoorbereidingen en investeert dan nog grootschalig in de wortels. Een goed moment van verplanten is voor veel soorten daarom ook in de vroege herfst, zo schijnt het.
Ik beheer een klein bos dat elke winter onder water loopt als uitdijing van de Maas. De eiken daar hebben meestal geen penwortel en wortelen over het algemeen niet erg diep. Dat is voor ons prettig; ze waaien vanzelf om, wat veel minder risico veroorzaakt dan zelf zagen. In zandgronden is dat anders; daar schiet de wortel van een eik van 2 meter al bijna 1 meter de bodem in.
De eiken in mijn bos hebben de hele zomer lang actieve wortelgroei door de goede omstandigheden, in de herfst is er geen witte wortelpunt te bekennen. Als het spontaan zou gaan vriezen, dan is al die groei in enkele dagen kapot.
Blad wekt energie op, bladverliezende soorten slaan daar weinig zetmelen of suikers in op; wanneer het blad afvalt (door droogte, vroege koude), is het namelijk niet meer terug te winnen. Om het direct naar de stam en wortels te sturen is efficiënter en beter voor de overlevingskans. In de herfst wordt het laatste restje energie uit het blad getrokken, dat kopt. Maar ten aanzien van wat er over de zomer aangemaakt is, is die hoeveelheid verwaarloosbaar.
Ik spreek natuurlijk alleen uit eigen ervaring, daaruit heb ik opgemerkt dat lente-werk tot nu toe geen negatief effect heeft gehad. Zomer en herfstwerk wel. Als jouw ervaringen anders zijn, dan zijn er blijkbaar meer antwoorden mogelijk.