Waarom eigenlijk die zilvertape?
Ik heb het nog gezien, maar weet de reden niet.
Buergerianum groeit normaal toch makkelijk dich, of heb ik het mis?

carol ik begrijp de voorzichtigheid wel hoor ik spraak laatst marijke bij de winterbomen tentoonstelling en die is ook al eens bestolen en recentelijk ging er nog een bericht rond van iemand uit belgie waar ook bomen van gestolen zijn en zelfs in japan bij een bekende bonsai kwekerij ook het is te gek voor woorden eigenlijk maar helaas gebeuren dat soort dingen
de vraag van mij of je dingen anders zou doen is ook een stukje eigenbelang daar ik zelf ook wel het een en ander wil opkweken en dus wel benieuwd ben naar jou aanpak en eventuele tips en trucks die ik zou kunnen meenemen in mijn avontuur want ook ik ben hier om dingen te leren.

wat mij lijkt op te vallen bij de acer palmatum is dat de takken naar beneden hangen als bij een den ipv opgaand maar met al het loof kan ik dat slecht zien natuurlijk ik keur het niet af hoor maar vind het leuk om te horen van mensen waarom ze bepaalde dingen doen

Zilvertape? zie screenshot:

CBM schreef : Zilvertape? zie screenshot:

haha,

Die foto met zilvertape.. Dat take zit daar nog geen weken, en je ziet duidelijk dat de wond daaronder al dicht zit.
Ik vermoed dat het hetzelfde effect heeft als wondpasta: Er voor zorgen dat het wat minder droog is, en daardoor callus sneller uit kan groeien.

Hallo Dennis,
Vaak begin je ergens enthousiast aan en is de weg en het doel vooraf nog niet bepaald. Dat is al een fout. Ik zie bonsai niet als een sprint, maar meer als een marathon. Je word gedwongen geduldig te zijn. Ik zie het als een methafoor voor m'n leven. Als eerste bepaal je je doel. Wat wil ik met die boom, en waarom die boom. Dat bepaal je hoe je je doel kunt bereiken. Er ontstaan tijdens de route naar je doel verschillende hobbels. Ik denk daarbij aan het weer, vakantieperiode, vorstperiode, ziekte's. Steed maak je een afweging, ga ik een tak snoeien, ga ik een boom uitgraven en de wortels bijsnoeien en gedraaid terug plaatsen, of laat ik de boom diktegroei maken. Ik denk dat het een verhaal is van in "gesprek" komen met de boom en vooral met jezelf. Soms ligt de snoeischaar te kriebelen terwijl het beter is die boom z'n gang te laten gaan. Je bent erg snel geneigd iets in een schaal te zetten maar ik streef er meer naar, de opkweek van interessante stammen in de volle grond te kweken en de takken in een later stadium in een schaal. Ik heb een hekel aan ingroei ten gevolge van een bedrading. Een Esdoorn vertoont erg snel ingroei en dat is vaak jaren later nog steeds zichtbaar.

Ik ben gaan zaaien omdat ik daar plezier aan beleef. De opkweek van bomen. Het geeft ook erg veel voldoening moet ik zeggen. Ik ben zelf plichtsgetrouw genoeg om de bomen gedurende lange tijd te verzorgen. Als ik het nog eens zou doen zou ik de bomen misschien vanaf het begin wat verder uit elkaar zetten. Ik zou ook wat minder bomen zetten. Snel ben je geneigd te veel hooi op de vork te nemen.

De Acer palmatum staat gedurende vier jaar in een schaal. Men probeerd een oude volwassen boom in het klein na te maken. De onderste takken van een boom hangen altijd meer naar beneden dan de bovenste. In de top van de boom zit de groeikracht en krijgen het meeste licht. De bovenste takken staan ook meer naar boven gericht. Een jonge boom heeft de takken meer naar boven staan. Ik probeer de boom te vormen door goed te snoeien. Je kunt de richting een tak sturen door gericht te snoeien. Vooral bij Esdoorns. Wil je de tak naar links, rechts, naar boven of naar beneden laten groeien. Dat is te sturen door de knoppen die de verkeerde kant opgaan te snoeien.

Ik hoop dat jullie er iets aan hebben. Het is maar een mening hoor. Ieder mag erover denken hoe hij wil. Het is fijn een mening te delen zodat diverse benaderingen naast elkaar gezet kunnen worden zonder te zeggen dat dit de enige en juiste weg naar Rome is.

vriendelijke Bonsaigroet,
Carol

Erg interessant om te lezen Carol, temeer omdat ik het in grote lijnen altijd ook zo heb gedaan, maar dan meer vanuit stek en zaailing dan vanuit zaad. Mijn doel was in eerste instantie niet om ze tot bonsai op te kweken maar als mini boompjes/struikjes voor mijn terrassen tuin. Mijn drijfveer was om ze zo natuurgetrouw mogelijk op te laten groeien zonder al te grote snoeiwonden achter te laten. Door goed naar de natuur te kijken, gericht te snoeien en hier en daar een enkel spandraadje maar vooral geduld heel veel geduld kom je een heel eind. Bonsai is daar pas later bijgekomen omdat ik noodgedwongen mijn terrassen tuin op moest ruimen. Die Bonsai of eigenlijk meer prebonsei zijn door de jaren heen bijna allemaal verkocht aan een familielid woonachtig in Duitsland die er voor hem en mij een lucratief handeltje van heeft gemaakt. Ik werk nu toe naar een collectie van hele kleine boompjes die ik t.z.t. mee kan nemen naar onze volgende woning, we gaan hier n.l. over een tijdje plaats maken voor de volgende generatie die de ruimte nodig heeft om het bedrijf verder uit te kunnen bouwen.